Mezoterapi, mezoderm kaynaklı organ patolojilerinin iyileşmesini amaçlayan bitkisel ve farmakolojik ilaçların bölgesel, küçük dozlarda, özel iğneler ve özel tekniklerle cilt içi enjeksiyonu uygulamasıdır. 1958 yılında Fransız doktor Michel Pistor tarafından romatoloji, spor, travmatoloji, enfeksiyon hastalıkları, vasküler hastalıklar alanında takip edilen sorunların tedavisi için geliştirilmiş ve temel olarak ağrıyı azaltmaya yönelik bir teknik olarak geliştirilmiştir. Yöntem zaman içinde Fransa`dan Kuzey Amerika`ya taşınmış ve yaygınlaşmıştır.
Farmakolojik bir uygulama olan mezoterapinin uygulanması için klinik ve farmakolojik bilgi gereklidir. Her uygulama bu alanda yetkili bir hekim tarafından uygun tanı süreci sonrası yapılmalıdır. Uygulamalarda zarar-yarar dengesi gözetilir. Klinik pratikte ve araştırmalarda diğer standart tedavilere ulaşılamadığı veya çalışılan endikasyonda standart tedavi bulunmadığı durumlarda bir tedavi seçeneği olarak değerlendirilmelidir. Uygulama ile ilgili etik kurallar dikkatle gözetilmeli etkinlik ve tolerabilite ile ilgili yeterli kanıt düzeyinden sonra uygulama yapılmalıdır. Mezoterapinin endike olduğu tüm durumlarda hekimler tedavi seçenekleri ile ilgili hastaya gerekli bilgileri vermeli, potansiyel yan etkileri tanımlamalı, hastada potansiyel riskleri azaltıcı önlemleri değerlendirmeli, kullanılan preperat konusunda hastaya bilgi verilmeli ve aydınlatılmış onam almalıdır. Bir şırıngada bir ilaç ile, medikal bir ortamda, tek kullanımlık iğne ve şırıngalar kullanılarak, kabul edilebilir standart hijyen tedbirleri ile uygulamalar gerçekleştirilmelidir. Mezoterapi materyallerinin kontaminasyonunun engellenmesi için gerekli önlemler alınmalıdır.